پیرسینگ در واقع سوراخ کردن پوست، غضروف و یا نقاطی از بدن است که به آنها جواهرات و زیورآلات آویزان می شود. در این سال ها پیرسینگ بیشتر از گذشته مد شده است. اما پیرسینگ می تواند خطراتی داشته باشد که اگر نکات نگهداری و مراقبتی را درباره آن ندانید ممکن است دچار مشکل شوید. در این مطلب از باملین می توانید با مهمترین نکات درباره پیرسینگ زدن آشنا شوید.
در چه قسمتهایی از بدن میتوان پیرسینگ انجام داد؟
از پیرسینگ ابرو تا اندام تناسلی، برای بیشتر قسمتهای بدن میتوان این کار را انجام داد، اما رایجترین نواحی برای پیرسینگ عبارتاند از:
- بینی؛
- گونه؛
- زبان؛
- ناف؛
- لبها؛
- ابروها؛
- لاله گوش؛
- نوک پستان؛
- غضروف گوش؛
- اندام تناسلی.
خطرات و عوارض رایج پیرسینگ
حدود یکسوم از پیرسینگها منجر به نوعی عارضه میشوند. برخی از عوارض مخصوص ناحیه مدنظرند و برخی دیگر ممکن است در هر جایی از بدن رخ دهند. برخی از عوارض رایج پیرسینگ را در ادامه شرح دادهایم.
۱. درد
اولین حسی که پیرسینگ بدن دارد، درد است. بسته به قسمتی از بدن که سوراخ میشود، شدت درد متفاوت است. درد، قرمزی، تورم، تحریک و خارش پوست محل سوراخ رایجترین عوارضاند.
۲. عفونت
ممکن است فرد در محل سوراخ ایجادشده دچار عفونت پوستی شود. این عفونت معمولا ماهیت باکتریایی دارد و ناشی از رعایتنکردن بهداشت حین انجام پیرسینگ یا بیتوجهی به مراقبتهای لازم پس از آن است. عفونت باکتریایی معمولا بهشکل قرمزی، تورم و چرک اطراف سوراخ ظاهر میشود.
۳. تأخیر در بهبودی
اگر از پیرسینگ آنطور که باید مراقبت نشود یا برای ایجاد آن از تجهیزات مناسب استفاده نشود، ممکن است مدتزمان بیشتری طول بکشد تا بهبود یابد. تأخیر در بهبودی ممکن است احتمال عفونت را نیز افزایش دهد.
۴. تورم بافت
تورم بافت که اِدم نیز نامیده میشود، یکی دیگر از عوارض این روش است. کسانی که پیرسینگ زبان میکنند بیشتر مستعد ابتلا به ادماند. در حالی که تورم زبان باید با مراقبت مناسب روزبهروز کاهش یابد، تورم بیشازحد ممکن است مسیر تنفس فرد را مسدود کند و تهدیدکننده زندگی باشد.
۵. جای زخم
ایجاد زخم پس از پیرسینگ قابلپیشبینی نیست. در حالی که در برخی افراد پس از انجام پیرسینگ جای آن زخم میشود، ممکن است در افراد دیگر هیچ زخمی ایجاد نشود. هرگونه شکاف یا پارگی پوست که حین انجام پیرسینگ رخ میدهد، ممکن است باعث ایجاد زخم شود.
۶. واکنشهای حساسیتی
گاهی قراردادن جسم خارجی فلزی در پوست ممکن است باعث ایجاد واکنشهای حساسیتی شود. یکی از واکنشهای حساسیتی به پیرسینگ درماتیت تماسی (بثورات ناشی از تحریک پوست بهخاطر تماس با ماده حساسیتزا) است. مهم است که قبل از اقدام به پیرسینگ درباره هرگونه حساسیت به مواد فلزی با متخصص پیرسینگ مشورت کنید.
۷. آسیب به عروق خونی و اعصاب
آسیب عصبی ممکن است منجر به بیحسی یا ازدستدادن عملکرد حرکتی فرد شود. این اتفاق بیشتر برای پلکها، لبها و زبان میافتد. مثلا آسیب عصبی به پلکها ممکن است منجر به حرکتنکردن پلکها شود.
عوارض پیرسینگ مختص هر قسمت از بدن
۱. عوارض پیرسینگ گوش
رایجترین عوارض جانبی انجام پیرسینگ گوش عبارتاند از:
- عفونت؛
- آسیب به غضروف گوش؛
- زخم لاله گوش (مستعد تشکیل کلوئید)؛
- کشیدگی یا پارگی لاله گوش (ناشی از آویختن جوهرات بیشازحد سنگین)؛
۲. عوارض پیرسینگ زبان
رایجترین عوارض جانبی پیرسینگ زبان عبارتاند از:
- عفونت دهان؛
- مشکل غذاخوردن؛
- مشکل صحبتکردن؛
- افزایش بزاق و ترشح آب دهان؛
- پریودنتیت (عفونت لثه) ناشی از رعایت نامناسب بهداشت؛
- تحلیلرفتن یا پسرَوی لثه (Gum recession) بهسبب آسیبدیدگی؛
- آسیب به دندانها (جواهرات استفادهشده در پیرسینگ این قسمت از دهان ممکن است منجر به شکستگی یا ترکخوردگی مینای دندان شوند یا بین دندانها گیر کنند).
۳. عوارض پیرسینگ بینی
رایجترین عوارض جانبی پیرسینگ بینی عبارتاند از:
- تخریب غضروف بینی بهسبب التهاب گرانولوماتوز؛
- جمعشدن خون در سپتوم بینی (معروف به هماتوم تیغه بینی).
۴. عوارض پیرسینگ سینه
رایجترین عوارض جانبی پیرسینگ نیپل (نوک پستان) عبارتاند از:
- احتمال بروز مشکل شیردهی در آینده؛
- آبسه (تجمع چرک بهعلت عفونت باکتریایی)؛
- ایجاد درد هنگام گیرکردن پیرسینگ به لباس زیر؛
- سندرم شوک سمی (احتمال بروز این اتفاق نادر است).
۵. عوارض پیرسینگ ناف
رایجترین عوارض جانبی پیرسینگ ناف عبارتاند از:
- عفونت؛
- تأخیر در التیام.
۶. عوارض پیرسینگ واژینال
رایجترین عوارض جانبی پیرسینگ اندام تناسلی عبارتاند از:
- عفونت؛
- خونریزی؛
- تغییر جریان ادرار؛
- احتمال بروز واکنشهای حساسیتی؛
- جای زخم (همراه با ایجاد کلوئید در برخی افراد)؛
- پارهشدن کاندوم و افزایش احتمال ابتلا به عفونتهای مقاربتی (STIs) و بارداری ناخواسته؛
- مسائل مربوط به عملکرد جنسی (پیرسینگ اندام تناسلی مردانه ممکن است منجر به مشکلات نعوظ یا اختلال در عملکرد جنسی شود.)
چه افرادی نباید پیرسینگ کنند؟
برخی از افراد بیشتر در معرض عوارض ناشی از پیرسینگ هستند و نباید پیرسینگ کنند، از جمله:
- افرادی که داروهای رقیقکننده خون (مانند وارفارین و کلوپیدوگرل) مصرف میکنند.
- بیماران مبتلا به دیابت. این افراد بیشتر مستعد عفونت و جای زخماند و معمولا دیرتر از سایر افراد بهبود مییابند.
- افرادی که دچار کلوئید یا مستعد ابتلا به آن هستند. برخی از افراد ژنتیکی مستعد ابتلا به کلوئیدند و نباید پیرسینگ کنند.
- افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. سیستم ایمنی بدن افرادی که دچار بیماریهایی مانند سرطان و ایدز هستند یا داروهای خاص (مانند پردنیزون) مصرف میکنند، بیشتر در معرض عفونت است.
- افرادی که دچار اختلالات خونریزیاند، نباید هیچگونه پیرسینگی انجام دهند. ضربه به پوست بر اثر سوراخکردن باعث خونریزی میشود و خونریزی بیشازحد و مهارنشده ممکن است عواقب جدی در پی داشته باشد.
- زنان باردار یا زنانی که به فرزندشان شیر میدهند. در صورت ابتلای این افراد به عفونت، ممکن است جنین یا نوزاد شیرخوار هم آسیب ببیند. همچنین پیرسینگ نوک پستان، ناف یا اندام تناسلی در دوران بارداری توصیه نمیشود.
چطور از عوارض پیرسینگ جلوگیری کنیم؟
۱. شستوشوی دستها
فرد متخصص باید قبل از اقدام به انجام این کار دستهایش را بشوید. خودتان هم هنگام انجام مراقبتهای پس از پیرسینگ باید دستهایتان را بشویید. این کار احتمال بروز عفونت را کاهش میدهد.
۲. استفاده از دستکش
فرد متخصص باید قبل از اقدام به انجام این کار دستکشهای استریل جدیدی دستش کند. اگر متوجه شدید بدون دستکش قرار است این کار را انجام دهد، به او تذکر بدهید.
۳. استریلبودن جواهرات
مطمئن شوید که متخصص این کار از وسایل، سوزن و جواهراتی استفاده میکند که پلمب هستند. همچنین برای کاهش احتمال واکنشهای حساسیتی باید از فولاد ضدزنگ، پلاتین یا تیتانیوم استفاده شود.
۴. مراجعه به مرکز معتبر و مجوزدار
خوب تحقیق کنید و برای پیرسینگ مرکزی را پیدا کنید که مجوز داشته باشد و تخلفات بهداشتی نداشته باشد.
۵. رعایت دستورالعملهای پس از پیرسینگ
رعایت دستورالعملهای بعد از پیرسینگ احتمال بروز عوارض جانبی را کاهش میدهد. معمولا این دستورالعملها عبارتاند از:
- پیرسینگ را تا حد امکان خشک نگه دارید.
- قبل از تمیزکردن پیرسینگ دستهای خود را بشویید.
- پیرسینگ را هر روز با محصولات ضدباکتری تمیز کنید.
- از دستزدن و چرخاندن مداوم جواهرات اجتناب کنید.
- بعد از حمام اطراف سوراخ را با دستمال کاغذی یا پنبه خشک کنید.
- برای جلوگیری از عفونت، تا زمان بهبودی کامل از شناکردن در استخر، جکوزی و دریا پرهیز کنید.