سه تا چهار سالگی یکی از سخت ترین دوران برای والدین است. در این دوران با مجموعه ای از رفتارها و خصوصیات عجیب و متناقض یک کودک سه ساله مواجه می شوند.
به گزارش ایسنا، در این بازه سنی والدین با احساسات متفاوتی دست و پنجه نرم خواهند کرد. چالش اصلی برای کودکان ۳ تا ۴ ساله افزایش کنترل بر احساسات فردی و ارتقای سطح استقلال خود است.
در واقع استقلال برای یک کودک ۳-۴ ساله مایه مباهات است و حرف اول و آخر را برای او می زند. والدین کودکان ۳ ساله باید به نکات مختلفی توجه کنند. به عنوان مثال، یک کودک در این سن بسیار مایل به همکاری و انجام هر مسئولیتی است که احساس می کند می تواند از عهده آن برآید. با این حال والدین نباید انتظار همکاری مداوم از فرزندان خود داشته باشند و باید کمی واقع بین باشند.
علاوه بر موارد فوق، کودکان پس از ۳ سالگی شروع به درک روابط علت و معلولی خواهند کرد. به عنوان مثال، به مرور زمان خواهند آموخت که عواقب شیطنت های کنترل نشده، تنبیه یا لغو یک سری امتیازات خواهد بود.
او همچنین می آموزد که رفتار خوب با تشویق و تایید همه جانبه شما همراه است. کج خلقی و واکنش های رفتاری افراطی هنوز در این سن طبیعی و رایج است و حتی ممکن است طغیان های مکرر روزانه را تجربه کنید. اما به طور کلی، کودک به توانایی بهتری برای مدیریت ناامیدی، ناراحتی و احساس خشم خود دست خواهد یافت.
در عین حال، آنها برای کنترل صحیح خشم و اضطراب با چالش جدی مواجه خواهند شد. گاهی اوقات این مشکل می تواند بر توانایی های اجتماعی و مهارت های عاطفی کودکان خردسال تأثیر بگذارد. با مروری اجمالی بر تمامی نکات ذکر شده به راحتی می توان به این نتیجه رسید که تنبیه کودکان ۳ تا ۴ ساله مانند سایر گروه های سنی نه به صورت فیزیکی و نه کلامی به نتیجه مطلوبی نمی رسد.
راهکارهای آموزشی و تنبیهی پیشنهادی برای کودکان
یکی از مهم ترین راهبردهایی که برای کودکان ۳-۴ ساله استفاده می شود، مشارکت دادن آنها در کمک به انجام کارهای خانه یا تعیین یک سری مسئولیت های خاص است. این تکالیف باید از نظر منطقی با شرایط سنی کودکان تناسب داشته باشد و می تواند نقش اساسی در رشد یکی از مهارت های زندگی یا آموزش نکته ای خاص به کودک داشته باشد.
البته باید گفت که به هیچ وجه کودک را به دلیل عدم رعایت درخواست شما و کمک های لازم تنبیه نکنید. شغل مورد نظر را به زبانی ساده برای فرزندتان توضیح دهید و از تلاش های او برای درست کردن آن قدردانی کنید.
رفتار خوب را تکرار کنید و الگو بگیرید و تا جایی که می توانید فرزندتان را تحسین کنید. لازم به ذکر است که استفاده از رویکردهای سرگرم کننده مانند بازی قدرت بیشتری در برانگیختن الگوهای رفتاری و گفتاری مطلوب در کودکان خواهد داشت. به عنوان مثال، می توانید آهنگ مورد علاقه فرزندتان یا یک آهنگ دلنشین را پخش کنید و از او بخواهید که حداقل ۳ تا از کارهایش را قبل از اتمام آن انجام دهد.
اگر به سیستم های تشویق و تنبیه اعتقاد دارید، پیامدهای مورد نظر را برای بد رفتاری کودکان به صورت کوتاه و مفید اعمال کنید و از رویکردهای افراطی بپرهیزید. به عنوان مثال، یک کودک ۳ ساله به اندازه کافی بالغ است که بتواند تکنیک گوشه را حدود ۳ دقیقه تحمل کند. توصیه می شود در صورت امکان به جای استفاده از سیستم های جریمه مانند تکنیک گوشه آدرس، مشکلات را قبل از وقوع آنها حل کنید.
رفتار ممنوع برای والدین
از آنجایی که مهارت های شناختی کودکان با رسیدن به سن ۳ سالگی رشد قابل توجهی می کند، خشونت و تنبیه فیزیکی یا کلامی کودکان عواقب جبران ناپذیری در آینده آنها خواهد داشت. آسیب رساندن به کودکان، به ویژه در اشکال فیزیکی، به آنها می آموزد که چنین رفتاری کاملاً طبیعی است و خودشان می توانند در صورت صلاحدید، افراد ضعیف تر را مورد آزار و اذیت قرار دهند. والدین باید به طور جدی در مورد محتوایی که به فرزندان خود می آموزند تحقیق و تجزیه و تحلیل کنند.
در برخی موارد ممکن است کودک اصلاً به حرف والدین گوش ندهد و لجبازی بیشتری نشان دهد. در چنین مواقعی معمولا والدین عصبانی می شوند و سعی می کنند با صحبت های طولانی فرزندان خود را متقاعد کنند. در این میان به والدین توصیه می شود تا حد امکان از این گونه صحبت های دو طرفه و مخرب خودداری کنند.
اگر فرزندتان بر منطق خودش پافشاری می کند و درخواست های شما را جدی نمی گیرد، بهتر است از عبارات کوتاه استفاده کنید. به عبارت دیگر، تنها ۱ یا ۲ کلمه مرتبط با بار مفهومی لازم برای درک کودک ۳ ساله شما کافی است تا او را از لجبازی موقتی که در اثر تنش ایجاد شده به وجود آمده است، رها کنید.
یکی دیگر از مشکلات عمده ای که پدران و مادران در روابط با کودکان خردسال (از ۳ سالگی) با آن مواجه هستند، عدم صبر است. از آنجایی که مغز کودکان هنوز توانایی دریافت اطلاعات و تجزیه و تحلیل آنها را ندارد، ممکن است لازم باشد چندین بار درخواست خود را از آنها تکرار کنید. تحمل بالا در این مسیر نه تنها ضروری است، بلکه باید به یکی از عادات اصلی والدین تبدیل شود.
از جمله موارد ذکر شده، برخی از والدین هستند که به حالت چهره، لحن صدا و سطح بدنی فرزندان خود توجه چندانی ندارند. یکی از نشانه های اصلی احترام والدین به کودکان نشستن یا خم شدن در حین صحبت با کودک است. اگر می خواهید گفتار شما بیشترین تأثیر ممکن را روی فرزندتان بگذارد، باید به این جزئیات توجه کنید. از حالات چهره گرفته تا لحن صدا و زبان بدن، حتی در موقعیت های استرس زا به کودکان خردسال احترام بگذارید.