باملینا _ خدمات توریستی: آب انبار شوسف در ۳۸ کیلومتری شمال شهر نبندان قرار دارد. این سد یکی از جاذبه های گردشگری نبندان است و آبشار آشیانه در بالادست آن قرار دارد.
آشنایی با سد شوسف
آب انبار شوسف در ۳۸ کیلومتری شمال شهر نبندان قرار دارد. حجم سد در سطح نرمال ۰٫۳۸۲۶ و حجم مفید سد ۰٫۲۳ میلیون متر مکعب است.
رودخانه آشیانه که این سد بر روی آن ساخته شده از ارتفاعات کوه حوری سرچشمه می گیرد و حوضه آبریز آن طویل و کشیده و از شرق به غرب جریان دارد و بلندترین نقطه آن از سطح دریا ۲۷۲۳ متر است.
جهت جریان در داخل حوضه از غرب به شرق است. یکی از تفرجگاه های شوسف این سد است که در غرب شوسف ساخته شده است.
سد شوسف آب مورد نیاز خانوارهای شوسف را تامین می کند. اهالی شوسف در مناسبت های خاص مانند یک لحظه باران، شکست عشقی… یا به اصطلاح «دور» به آنجا می روند و فرش پهن می کنند و موج های آب را تماشا می کنند.
آب انبار شوسف یکی از تفرجگاه های شهر شوسف در نبندان است که در قسمت غربی این شهر ساخته شده است. آبشار آشیانه که در بالادست سد جریان دارد از دیگر جاذبه های این منطقه است.
آب انبار شوسف در ۳۸ کیلومتری شمال شهر نبندان قرار دارد.
حجم سد در سطح نرمال ۰٫۳۸۲۶ و حجم مفید سد ۰٫۲۳ میلیون متر مکعب است.
رودخانه آشیانه که این سد بر روی آن ساخته شده از ارتفاعات کوه حوری سرچشمه می گیرد و حوضه آبریز آن طویل و کشیده و از شرق به غرب جریان دارد و بلندترین نقطه آن از سطح دریا ۲۷۲۳ متر است.
جهت جریان در داخل حوضه از غرب به شرق است. یکی از تفرجگاه های شوسف این سد است که در غرب شوسف ساخته شده است.
این سد آب آشامیدنی خانوارهای شوسف را تامین می کند. مردم شوسف در مواقع خاص به آنجا می‌روند، مثل وقتی که باران می‌بارد، وقتی عاشق می‌شوند یا برای دوردست‌ها، فرش پهن می‌کنند و موج‌های آب را تماشا می‌کنند.
آبشار آشیانه
این آبشار در بالادست این سد قرار دارد و بسیار جذاب و زیبا است. آبشار آشیانه بیشتر فصلی است و در امتداد رودخانه هنگر جریان دارد که از کوهک غرب شوسف سرچشمه می گیرد.
برای شهر نبندان
شهرستان نبندان جنوبی ترین شهرستان استان خراسان جنوبی و در ارتفاع ۱۱۹۶ متری از سطح دریای آزاد واقع شده است.
این شهر به دلیل موقعیت طبیعی و مجاورت با کویر در دشت نسبتا وسیعی قرار گرفته است. این شهر از نظر ناهمواری شامل ارتفاعاتی در شمال است که ارتفاعات آن به ۲۵۰۰ متر می رسد.
کوه سرخ، کوه بیدامشک و کوه بوبک از جمله این ارتفاعات هستند.
شهرستان نهبندان از شمال به کوه های کم ارتفاع شهرستان بهاران و بیرجند، از شرق به کوه های گرم افغانستان و شهرستان زابل، از غرب به ارتفاعات کوه های چشمه، شاهکو، هاری و. کرمان و از جنوب به دامنه کوه های استند و استان های سیستان محدود است. بلوچستان.
آب و هوای نخبندان به دلیل مجاورت با کویر در گروه اقلیم گرم و خشک قرار دارد.
شهرستان نبندان دارای دو بخش «مرکزی» و «شاوسف»، دو شهر «نبندان» و «شاوسف» و پنج روستا است.
منطقه نبندان به دلیل وجود راه های اصلی و درجه یک، ارتباط نزدیک با سیستان و استان های بلوچستان و کرمان، همجواری با پاکستان و افغانستان و بنادر جنوبی کشور به ویژه چابهار یکی از مناطق مهم ارتباطی است. و موقعیت راه های تجاری مهم استان خراسان تازی تجاری می باشد.
همچنین وجود سنگ های قیمتی در معادن این منطقه در کنار کشاورزی دلیل دیگری بر اهمیت نبندان است.
مردم این منطقه از نظر قومی از اقوام اشکانی و آریایی هستند که از قبل از اسلام در این منطقه زندگی می کردند. به غیر از مردم فارس، اقوام دیگری نیز در این منطقه زندگی می کنند، بلوچ ها و عرب ها. مردم نهبندان به گویش محلی نزدیک به خراسانی صحبت می کنند.
گویش آنها به گویش سیستانی نزدیک است و برخی از آنها سیستانی هم صحبت می کنند. اکثر مردم نهبندان مسلمان و شیعه هستند.
در روزگاری که سیستان و کهستان دو ناحیه حاکم به حساب می آمدند، «نه» و «بندان» دو مرکز مهم حکومتی محسوب می شدند که برای هر کدام نایب السلطنه ای از سوی حاکم انتخاب می شد.
در این میان «نه» بزرگتر و مهمتر از «بندان» بود و همچنین به دلیل تعداد شهرهایی با نام «نه» در کشور، برای نمایندگی این منطقه، «نه» همراه با «بندان» نامگذاری شد. با مرکز و آبادانی این شهر «نبندان» نام دارد.
اشاره به پیشینه تاریخی نهبندان پیش از اسلام در منابع تاریخی بسیار محدود است.
یکی از منابع مستقل و کمیاب در مورد ایران تقریباً مربوط به زمان میلاد مسیح است که در قالب سفرنامه ای مختصر توسط ایزودور هاراکسی به دست آمده است و از نظر اطلاعات مربوط به قسمت شرقی بسیار جالب توجه است. ایران.
از گفته های هرکسی می توان چنین استنباط کرد که نیه یا نایه واقع در مرز شرقی لوت در ضلع جنوبی شهر مهمی بوده است.
منبع دوم البته در عهد اسلامی به نام نزاح القلوب به قلم حمدالله بن ابی بکر نوشته شده است، از ناحيه سوم نُه ذکر شده است که اردشیر بابکان مؤسس سلسله سامانیان از سال ۲۲۶ می زیسته است. تا ۲۴۱ هجری قمری او بر کردها حکومت کرد، او آن را ساخت.
حمدالله مستوفی گوید: چنانکه اردشیر نه شهر را در مفازه بنا کرد، شاپور بن اردشیر فرمانروای خراسان بود. این شهر را از پدر خواست و شاپور را آزار داد.
