نتایج چندین مطالعه نشان داده است که افسردگی رابطه مستقیمی با عادات غذایی و قضاوت افراد دارد.
به گزارش ایسنا، برخی افراد مبتلا به نوعی افسردگی ممکن است با افزایش اشتها و به دنبال آن افزایش وزن مواجه شوند و در صورت ادامه این روند، این مشکل می تواند فرد را در آینده در معرض بیماری های مزمن قرار دهد. برخی از انواع افسردگی نیز می توانند اثر معکوس داشته باشند، یعنی. کاهش اشتها و سپس کاهش وزن. هوس غذایی یک فرد افسرده ممکن است غذاهایی مانند فست فود، غذاهای بی کیفیت و غذاهای پرکالری باشد. علاوه بر این افراد مبتلا به افسردگی شدید اغلب رژیم غذایی ناسالمی دارند و مصرف سبزیجات، میوه ها، شیر و غلات در رژیم غذایی این افراد دیده می شود.
افزایش افسردگی در زنانی که فست فود، سس گوجه فرنگی، سس مایونز، غلات تصفیه شده و مقادیر بیشتری شکر و چربی مصرف می کردند، بیشتر بود. نتایج یک مطالعه نشان می دهد که احتمال افسردگی در زنانی که مقدار بیشتری سبزیجات، میوه ها، تخم مرغ، آجیل و روغن زیتون مصرف می کنند کمتر است.
اسید چرب امگا ۳؛ چربی مفید و ضد افسردگی
یکی از اسیدهای چرب بسیار مفید که نقش مهمی در عملکرد سلول های مغز دارد، امگا ۳ است. این اسید چرب در نوروژنز، انتقال دهنده های عصبی و فعالیت های ضد التهابی در سلول های مغز نقش دارد. کمبود این اسید چرب خطر ابتلا به اختلالات روانی مانند اختلالات توجه، اسکیزوفرنی، اختلالات دوقطبی، افسردگی و آلزایمر را افزایش می دهد. DHA و EPA نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی افسردگی دارند. افرادی که (۲۰ تا ۳۰ گرم در روز) ماهی چرب یا ۰٫۵ تا ۱٫۵ گرم در روز مکمل امگا ۳ مصرف می کنند، کمتر دچار افسردگی می شوند.
ارتباط مستقیم بین مصرف ویتامین D و افسردگی
ارتباط بین افسردگی و ویتامین D ثابت شده است. ویتامین D در تولید سروتونین نقش دارد. احتمال ابتلا به افسردگی در افراد مبتلا به کمبود ویتامین D 8 تا ۱۴ درصد بیشتر است و افرادی که سطح ۲۵ هیدروکسی ویتامین D کاهش یافته است علائم شدیدتری از افسردگی را نشان می دهند.
نیاز به مصرف ویتامین های گروه B
گیاهخوارانی که مصرف ناکافی B12 دارند بیشتر از افسردگی رنج می برند. با توجه به نقش B12 در تولید سروتونین، دوپامین و گلوتامین در سلول های عصبی، کمبود این ویتامین در بدن می تواند باعث افسردگی شود. به دلیل نقش پیریدوکسین در تولید سروتونین و اپی نفرین در سیستم عصبی، کمبود ویتامین B6 نیز می تواند باعث افسردگی شود. سطح سرمی این ویتامین در افراد افسرده و مضطرب کمتر از افراد سالم است.
تولید هورمون شادی با مصرف اسید فولیک
تحریک پذیری، کم خونی و اختلالات رفتاری در افراد مبتلا به کمبود اسید فولیک دیده می شود. از آنجایی که کمبود این ریزمغذی با کاهش تولید انتقال دهنده های عصبی مغز مانند سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین همراه است، اسید فولیک ممکن است در افسردگی نقش داشته باشد. همچنین، یک مطالعه نشان می دهد که اثر داروهای ضد افسردگی در افرادی که سطح اسید فولیک آنها کاهش یافته است، کمتر موثر است.
اثر ضد افسردگی منیزیم
سطح منیزیم خون در بیماری هایی مانند آلزایمر، سکته، دیابت، فشار خون، کمبود توجه، بیش فعالی، میگرن و عملکرد اساسی سیستم عصبی مرکزی بسیار مهم است. منیزیم نقش مهمی در هدایت عصبی و به عنوان یک انتقال دهنده عصبی دارد. با توجه به رابطه منیزیم در سیستم لیمبیک، ممکن است در ایجاد افسردگی یا ایجاد این بیماری نقش داشته باشد. منیزیم به عنوان یک ریز مغذی اثر ضد افسردگی دارد و اثر داروهای ضد افسردگی را افزایش می دهد.
سلنیوم نقش مهمی در ساختار سلنوپروتئین ها دارد که در مکانیسم های آنتی اکسیدانی مغز و سیستم عصبی و همچنین در متابولیسم تیروئید نقش دارند. از سوی دیگر، اختلالات تیروئید با بیماری روانی مرتبط است و با توجه به این تأثیر در مغز، ممکن است در افسردگی نقش داشته باشد. با توجه به نقش ضد التهابی سلنیوم و تحریک آن در تولید سروتونین، دوپامین و بدون آدرنالین، ممکن است اثرات ضد افسردگی داشته باشد.
تأثیر تغییرات فلور میکروبی در افسردگی
با توجه به دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت، تصور می شود که یک رابطه دو طرفه بین افسردگی اساسی و میکروبیوتای روده وجود دارد. مکانیسم های ارتباطی بین مغز و روده شامل سیستم عصبی خودمختار، سیستم روده، سیستم عصبی مرکزی، سیستم گوارشی، سیستم ایمنی و سیستم غدد درون ریز است. گزارش شده است که افسردگی شدید با تغییرات فلور میکروبی روده مرتبط است. پروبیوتیک ها با نقش ضد التهابی و آنتی اکسیدانی در پیشگیری از افسردگی موثر هستند. پروبیوتیک ها در تولید اسیدهای چرب ضروری و اسیدهای آمینه، عوامل پروتئینی که از افسردگی جلوگیری می کنند، نقش دارند. گابا که توسط باکتری های سلولی روده سنتز می شود، نقش مهمی در تولید انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین، هیستامین، گلوتامین، نوراپی نفرین ایفا می کند.