به گزارش باملین به نقل از یورونیوز، مجموعه ای از تپه های خاکی و جاده های مدفون در اکوادور برای اولین بار بیش از دو دهه پیش توسط استیون راستین، باستان شناس، مورد توجه قرار گرفت.
با این حال، Rustin این یافته ها را پنجشنبه در مجله Science گزارش کرد و گفت: “در آن زمان، مطمئن نبودم که چگونه همه چیز جمع شده است.”
نقشه برداری اخیر با استفاده از فناوری سنجش لیزری نشان داده است که این سایت ها بخشی از شبکه متراکم سکونتگاه ها و مسیرهای ارتباطی واقع در دامنه های جنگلی رشته کوه های آند هستند.
روستین که تحقیقات را در مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه رهبری می کرد، گفت: «این یک دره گمشده از شهرها بود. باور کردنی نیست.”
قدمت این شهرها به حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد می رسد که مردم اوپانو در آنها ساکن شدند. آنها تا سالهای ۳۰۰ تا ۶۰۰ بعد از میلاد در دوره ای تقریباً همزمان با امپراتوری روم در اروپا در این مکان بودند و پر از زندگی بود.
ساختمان های مسکونی که بر روی بیش از ۶۰۰۰ تپه خاکی ساخته شده بودند توسط مزارع کشاورزی با کانال های زهکشی احاطه شده بودند. بزرگترین جاده ها با عرض ۱۰ متر در فاصله ۱۰ تا ۲۰ کیلومتری تعریض شدند.
آنتوان دوریسون، باستان شناس و نویسنده همکار، می گوید: «اگرچه تخمین جمعیت دشوار است، اما این مکان حداقل ۱۰۰۰۰ نفر و شاید بین ۱۵۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ نفر در اوج خود داشت. این رقم با جمعیت تخمینی لندن در دوره روم که بزرگترین شهر بریتانیا در آن زمان بود، قابل مقایسه است.
مایکل هاکنبرگر، باستان شناس دانشگاه فلوریدا که در این مطالعه شرکت نداشت، می گوید: «این سایت حضور بسیار متراکم و جامعه ای بسیار پیچیده را نشان می دهد.
خوزه ایریارته باستان شناس دانشگاه اکستر گفت که ساخت جاده ها و هزاران تپه خاکی نیازمند یک سیستم کار سازمان یافته است.
ایریارته که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «اینکاها و مایاها با سنگ می ساختند، اما مردم آمازون معمولاً سنگی برای ساختن با آن نداشتند، آنها با گل می ساختند».
او افزود: «آمازون اغلب به عنوان یک مکان بکر با گروه های کوچکی از مردم در نظر گرفته می شود، اما اکتشافات اخیر به ما نشان داده اند که گذشته چقدر پیچیده تر بوده است.
دانشمندان اخیرا شواهدی از جوامع پیچیده در جنگل های بارانی بولیوی و برزیل یافته اند.
Rustin گفت: “همیشه تنوع باورنکردنی از مردم و سکونتگاه ها در آمازون وجود داشته است.”